Morgengymnastikklykke, ja! HA!

Klokka er 07.55. Det er mandag morgen. Snuppå vil ikke stå opp. Det er ikke det at hun ikke vil, hun VIL ikke, hun er trøtt, veldigveldig trøtt, og hun sover. Dypt. På tross av mine vedvarende pedagogiske morgenfriske triks. På tross av tålmodig lokking og synging av "Lille Persille" og til og med på tross av en svært festlig og fantasifull versjon av "Lille Persille", en versjon som til og med innebar en promp og en rompe (lavmål, men hva gjør man ikke for kidsa? Jeg har jo selvsagt en mye modnere og mer utviklet humor. Mer sånn intellektuelt, liksom. Moden mor.  Liksom.)

Jeg skulle vært på jobb for et kvarter siden, og hun sover dypt.

Rødsprengt mor-fotograf

-Mamma? Mamma, eg vil sykla. På to hjul, mamma.
-Vil du sykla te barnehagen? Sjølsagt!!!  Då står me tidligt opp i mårå!
-Eg vil sykla i dag!
-Eh, det er bittelitt travelt nå, men....
-Då vil eg ikkje stå opp.
-OK, me sykle. Men då må du skynda deg, hvis ikkje rekke me det ikkje! Du må sykla som lynet!
-Eg kan sykla fortare enn lynet. Men ikkje ned bakken.


.......


-Koffor sykle ikkje du, mamma?
-Eg må hjelpa deg!
-Kan du springa fortare enn lynet då, mamma?
-Ja


.......


-Mamma, eg e sleten.
-Nå? Me har jo bare sykla femti meter, du ska jo heilt te barnehagen!
-Men eg e litt sleten....
-Då må eg henta bilen, så sykle me ALDRI meir! (jeg nevnte det med moden, sant?)
-Tulla. Sykkelen va sleten. Nå e han ikkje sleten.
-Kom igjen, nå må me sykla som lynet.


.......



-Mamma, du e heilt rød i håve!
-(pust)
-Mamma, du e mesten litt gammale!
-(pust)
-Mamma, eg skal sykla KVER DAG, så kan du bare springa der.
-Kver dag?
-Ja. Du e fine når du e rød i håve og.