Love, love, love....?

(ta knekken på en bror-føljetongen)

-Mamma, koffor bære ikkje pappa deg?
-Eh, han bar meg ein heil del før...
-Han bar deg då du gifta dokke.
-ME gifta OSSE, ja... Ja, då bar han meg...
-Men ikkje nå? Koffor ikkje?
-Nei, eg vett ikkje....
-Kanskje han har blitt svakere?
-Ja, kanskje...
-Eller kanskje du....
-Nei. Nei, det e nok pappa ja. Gå og lek nå. Gå te bror din sitt rom ja, og lån noge. Kom an.
-Du e jo litt...
-Gå og ta noge! Spiderman elle noge. NÅ!

......................

-Mamma, har du sett Spiderman'en min?
-Nei... Jo, Snuppå lånte han!
-Mamma, eg vett det. Har du SETT han! Har du SETT ka han gjør??

(Innspill: Poden er ni. Han liker jenter, men er ikke fan av "kyssing og klissing og ungelaging og sånt". Han har svært god fantasi, og temperament. Uten særlig lunte.. Selvsagt arvet fra sin far.)

-Mamma, har du sett ka han GJØR? 
-Nei....
-Med Barbie, mamma, han gjør det med Barbie!!!
-Gjør det... Det?? What? Spiderman og Barbie og.... Det??? (jepp. Koffertmamma)
-Ja! nei, nei, ikkje DET, æsj, mamma, det går ikkje an med dokker mamma, de e jo ikkje levende, æsj, mamma... Nei, de sitte og... Ser. På kverandre! Sånn!!!

Og jammen er det det de gjør. Snuppå og mor skjuler et lite fnis, rødmen og angsten har tatt poden, og Spiderman fordømmes til et liv blant dukker og blondekjoler og rosa tegnesaker.

-Ka blir det neste, mamma.... Barbie i mikrobølgeovnen? Barbie i vannkokeren. Barbie hos frisøren?


To be continued, er jeg redd.