Sånn heilt forrektige basar

Eg har vore på basar. Ei heilt sånn forrektige basar med allsang, barnekor og utlodning. Og sjøl om dei ikkje står der og riste på Den Magiske Boksen lenger, sånn så de gjorde på Tonstad då eg va liten, rista sånn ritsje-ratsje og "tolvhundreogelleve 1-2-1-1", og sjøl om det ikkje va ett einaste par med heimestrikka sokker å sjå, va det forrektigt.

Det va velkommen og store bord med spennende gevinster, det va bamser og dukker og fjernstyrte biler, påskeegg med snop og maleri og puter. Det va fantastisk sang av fantastisk nydelige barnekorjenter, det va rørte tårer og fomling med mikrofonen og andakt og fnising og alt-for-høy-prating, småfnising og kjekke gutter på bakerste benk, springing i gangene og hopping i trappene. Det va is og småskuffelse og storskuffelse og høglytt fnising når gamle eldre damer vinne fotballmål og bamser, det e årer og kakelodd og lodd på bok og takk for i dag og vel heim.

Det va barnebasar. Vittige tunger seie (om igjen og om igjen) at de ikkje ser nogen unger så blir lodda ut, og eg ler like pliktskyldigt kver gong. Det har og blitt ein tradisjon. Men eg e heldige som bur et sted kor det e sånne kjekke måter å samla inn penger på, kor me går litt mann av huse for å få det med oss, og kor eg får møta barndommens spente sommerfugler i magen ein gong te. Eg e heldige som får le i lag med desse fine folkå, får se gleden når me kan løfta årå og har vunne Pet Shop. Eg e heldige som får sjå glitrande barneøyne og kan huska at eg sjøl va like glitrande.

Basar. Gullgjeve fredagskveld i bedehusland!!! Heilt forrektigt!!!